تأثیر بستر های حاوی ورمی کمپوست بر جذب عناصر غذایی، شاخص های رشد و عملکرد توت فرنگی رقم سلوا

چکیده: توت فرنگی (fragaria anannassa) از جمله مهمترین محصولات میوه ای در جهان است که امروزه با افزایش درخواست تولید خارج از فصل آن، تولیدکنندگان به سمت تولید گلخانه ای این محصول تشویق شده اند. با توجه به مزایای کشت بدون خاک، در پژوهش های گسترده ای روی بسترهای رایج این در کشت انجام می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر سطوح مختلف کود ورمی کمپوست بر جذب عناصر غذایی، برخی شاخص های رشد و اجزای عملکرد توت فرنگی رقم سلوا، در قالب طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی با سیزده تیمار (چهار تیمار بستر شامل ورمی کمپوست – پرلایت – کوکوپیت با نسبت های وزنی 5-50-45، 10-5/45-5/42، 15- 45-40 و 20-5/42-5/37 که هر یک با سه روش بدون دریافت محلول غذایی، دریافت دو و چهار هفته یکبار محلول غذایی نصف غلظت هوگلند تغذیه شدند و تیمار شاهد شامل بستر پرلایت- کوکوپیت به نسبت 1:1 و تغذیه ی دوروز یکبار با محلول غذایی نیم هوگلند) و سه تکرار در سال 1391 درمحل گلخانه ی پژوهشی علوم باغبانی دانشکده ی کشاورزی بوعلی سینا همدان انجام شد. غلظت سه عنصر ازت، پتاسیم و منیزیم در برگ گیاه توت فرنگی در تیمارهای آزمایش با افزایش سطح ورمی کمپوست بستر از 5 درصد به 15 درصد و عنصر کلسیم با افزایش سطح ورمی کمپوست از5 تا 10 درصدافزایش یافت. غلظت عنصر فسفر برگ نیز در تیمارهای بدون تغذیه و تیمار با تغذیه ی دوهفته یکبار هوگلند با افزایش سطح ورمی کمپوست تا سطح 15 درصد افزایش یافت. غلظت آهن و روی در تیمارهای آزمایش اختلاف معنی داری با تیمار شاهد نداشت. غلظت منگنز در تمام سطوح کاربرد ورمی کمپوست با اختلاف معنی داری بیش از تیمار شاهد بود. بالاترین غلظت مس برگ در تیمار حاوی 10 درصد ورمی کمپوست با تغذیه ی چهار هفته یکبار محلول غذایی نیم هوگلند مشاهده شد ولی در بقیه ی تیمارها اختلاف معنی داری با تیمار شاهد مشاهده نشد. درشاخص های رشد سطح برگ، وزن تر و خشک برگ و ارتفاع بوته با افزایش سطح کاربرد ورمی کمپوست بستر وتغذیه با محلول غذایی نیم هوگلند کاهش ایجاد شد. بیشترین میزان این صفات در تیمارهای شاهد و سطح 5 درصد ورمی کمپوست و کمترین میزان در سطح 20 درصد ورمی کمپوست بسترمشاهده شد. در صفات تعداد برگ و محتوای کلروفیل برگ بین تیمارها اختلاف معنی-داری مشاهده نشد. بیشترین میزان عمق نفوذ ریشه، وزن تر و خشک ریشه در سطح 5 درصد ورمی کمپوست با تغذیه ی هوگلند مشاهده شد که با تیمار شاهد دارای اختلاف معنی دار بود. در صفت وزن تک میوه، ارتفاع میوه و درصد ماده ی خشک میوه اختلاف معنی داری بین تیمارها و تیمار شاهد مشاهده نشد. بیشترین میزان عملکرد، تعداد میوه و درصد تشکیل میوه و کمترین درصد بدشکلی میوه در تیمار 5 درصد ورمی کمپوست بستر با تغذیه ی دوهفته یکبار محلول نیم هوگلند مشاهده شد. به طور کلی در سطح 5 درصد ورمی کمپوست با تغذیه ی دوهفته یکبار مطلوب ترین شاخص های رشد و اجزای عملکرد حاصل شد.